ประวัติของGraffiti

สำหรับคำว่า Graffiti เป็นศัพท์ที่หมายถึง"ภาพวาดที่เกิดจากการขีดเขียนหรือการขุดขีดไปบนผนัง" เป็นศัพท์ที่มาจากภาษากรีก คือคำว่า "graphein" ที่แปลว่า"การเขียน"และคำว่า "graffiti"โดยตัวของมันเองเป็นคำพหพจน์ของคำว่า"graffio" ในภาษาอาตาเลียน ศิลปะในรูปแบบของ graffiti เกิดขึ้นในช่วงปลายทศรววษที่ 1960 บางคนบอกว่ามันเป็นตัวแทนของความพึงพอใจของมนุษย์ที่ต้องการที่จะสื่อสารออกมา และเป็นประวัติศาสตร์ของการสื่อสารในรูปแบบหนึ่ง

ความเป็นมาของานประเภท Graffiti เดิมทีเกิดขึ้นใในช่วงปลายของทศวรรษ 1960  เมื่อ Julio204 เริ่มที่จะเซ็นลายเซ็นของเขาไปทั่วมหานครนิวยอร์ก หลังจากนั่นไม่นาน เด็กหนุ่มชาวกรีกที่มาจากเกาะแมนฮัตตันที่ชื่อ Demitrius ที่ใช้ชื่อแฝงว่า Taki183 ก็มีลายเซ็นของเขาอยู่ทั่วเมืองเช่นกัน Taki183 สนใจที่จะสร้างสรรค์งานในสถานีรถไฟใต้ดินในนิวยอร์ก และเขาทั้ง 2 ถือเป็นจุดเริ่มต้นของการพัฒนาผลงานจนมีชื่อเรียกว่า"New York Style"ซึ่งมีชื่อเสียงมากในเวลาต่อมา

มีคนบอกว่า นามแฝงนั้นได้เริ่มขึ้นที่เมืองฟิลาเดลเฟียพร้อมๆ กับตำนานของ Cornbread และ Top Cat หลังจากที่ได้มีการพัฒนาและเกิดขึ้นอย่างจริงจังในนิวยอร์กแล้ว Top Cat Style ก็เกิดขึ้นในนิวยอร์กและถูกเรียกว่า Broadway Style

 เนื่องจากตัวหนังสือใช้เซ็นมีลักษณะที่เป็นผอมและยาว

ในปี1971 นักเขียนนับร้อยก็ได้เกิดขึ้นในนิวยอร์กราวกับพายุ(ศิลปินที่สร้างสรรค์งาน graffiti ในภาษาอังกฤษใช้คำว่า writer ซึ่งในที่นี้แปลว่า"นักเขียน")นามแฝงและผลงาน graffiti ได้รับความสนใจขึ้นมาในยุคต้นของปีทศวรรษ 1970 ซึ่งหลายๆคนที่ทำงานประเภทนี้ ต่างก็ถูกตำรวจจับ เนื่องจากได้ก่อให้เกิดไร้ระเบียบ สกปรก รกรุงรัง และเป็นที่อุจาดทางสายตา

นอกจากคนส่วนมากและเจ้าหน้าที่ทางการจะมองว่างาน graffiti เป็นเหตุแห่งความไร้ระเบียบและสกปรกข้างต้นแล้ว มันยังถูกตั้งประเด็นน่าสนใจอีกด้วยว่าเป็นการทำลายทรัพย์สินสาธารณะ โดยพวก"นักเขียน"วัยหนุ่มสาวทั้งหลาย แต่เราจะเห็นว่ามันเป็นมากกว่าการทำลายพื้นผิวธรรมดา เพราะว่ามันมีหลากหลายวิธีที่นักเขียนจะเลือกมาใช้เพื่อทำลายได้ ทั้งรูปแบบของการทำเครื่องหมายประจำตัว, Slogan, การใส่ร้ายป้ายสี, กฎระเบียบของสังคม ส่วนใหญ่มักจะพบได้ตามผนังห้องน้ำและพื้นผิวสิ่งก่อสร้างต่างๆ ซึ่งสิ่งเหล่านี้ก็ถูกเรียกว่า "ขยะ" 

ในส่วนของคำว่า"ขยะ" มันเป็นชื่อที่ใช้เรียก"นักเขียน"ที่แย่มากๆ อย่างไรก็ตาม ในขณะเดียวกันก็มีการเซ็ฯนามแฝงในลักษณะที่เป็ฯแนวแฟนตาซีมากขึ้น ไม่ว่าจะเป็นชื่อหรือว่าชื่อเล่น(ในการใช้นามแฝงนั้นมักจะเป็นชื่อ / ชื่อเล่นแล้วตามด้วยหมยาเลขถนน) นามแฝงถูกออกแบบให้มีรูปแบบที่หลากหลาย ซึ่งถึงแม้ว่าจะมีการออกแบบแล้วก็ตาม หลายคนยังมองสิ่งเหล่านี้ว่ามันยังขาดเสียซึ่งคุณค่าในทางศิลปะอยู่ดี

แม้หลายต่อหลายคนจะพยายามทำงาน graffiti ให้มันดีขึ้น แต่นั่นก็ไม่ใช่ความต้องการในเชิงศิลปะ เพราะโดยพื้นฐานแล้ว งานGraffiti จะชี้ให้เห็นถึงการแสดงออกของนักเขียนมากกว่า นามแฝงเป็นสิ่งหนึ่งที่เหมือนกับการบ่งบอกถึงความเป็นสมาชิกของกลุ่มคนทำงานแนวนี้ แต่ถึงอย่างไรก็ตาม การที่มีการรวมกันเป็นกลุ่มก็ไม่ได้หมายถึงว่าจะมีการสร้างสรรค์งานที่มีทักษพที่ดีมันเป็นเพียงแคสิ่งที่ใช้บ่งบอกถึงการทำงานเป็นทีมเท่านั้นเอง

ถึงแม้ว่า"นักเขียน" ทั้งหลายไม่อยากที่จะเปรียบเทียบงานของตนกับพวกที่ทำงานเป็นกลุ่ม แต่ทั้ง 2  กลุ่มก็มีหลายๆ สิ่งที่คล้ายคลึงกัน ได้แก่ ทั้ง 2 กลุ่มต่างก็ค้นหาการได้รับการยอมรับจากคนกลุ่มเดียวกัน, ต่างก็ใช้นามแฝง ,เข้าไปมีร่วมในกิจกรรมที่ผิดกฎหมาย ,มองเห็นตัวเองที่ทำตัวดีเด่นในด้านมืด และยังมีอายุน้อย รวมทั้งต่างก็ยากจน

แม้ว่าผลงาน graffiti จะได้มีการพัฒนาตัวเองให้มีคุณค่าเชิงศิลปะมากขึ้น และมีการสร้างสรรค์งานอยู่ทบทุกพื้นที่ ไม่ว่าจะในหลุยส์วิลล์, เคนตักกี้, แต่คนส่วนใหญ่ก็ยังคงพูดว่า"นิวยอร์กเป็นที่สร้างสรรค์Graffiti และยังคงเป็นศูนย์กลางของวัฒนธรรมและการสร้างสรรค์งาน Graffiti" และหลังจากที่Graffiti ได้เกิดขึ้นอย่างชัดเจน ผู้คนส่วนหนึ่งเริ่มยอมรับมันมากขึ้น แม้จะมีคนอีกจำนวนมากไม่เห็นด้วยก็ตาม สำหรับงาน graffiti มันถูกทำให้เด่นชัด โดยชาวหนุ่มสาวชาวเปอร์โตริกัน อาฟริกัน และอเมริกัน ซึ่งมาจากครอบครัวที่มีฐานะยากจน

ในวันนี้ Graffiti ได้เป็นที่สนใจของคนทั่วไปทั้งชายและหญิง ทุกเผ่าพันธุ์ ศาสนา และเชื้อชาติ ที่มาจากทุกๆ พื้นฐานของเศรษฐกิจและสังคมของทุกชนชั้น และเราก็จะพบว่า"นักเขียน"เหล่านี้มีอายุตั้งแต่ 8ขวบ ถึง 30กว่าๆ graffiti สามารถเข้าไปกระเทาะในทุกๆสิ่ง ทกๆที่ ในหลายรูปแบบ นับจากรูปแบบที่เป็นรูปของนามแฝงที่มีการออกแบบอย่างง่ายๆไปจนถึงมีการออกแบบที่หลากหลายมากขึ้น